شرایط  مورد نیاز رشد توت فرنگی:

طول روز، درجه حرارت، ارتفاع از سطح دریا و رطوبت نسبی عوامل موثر بر گل‌انگیزی توت فرنگی می‌باشند. توت فرنگی دارای ارقام بسیاری است که براساس واکنش به طول روز به انواع روز بلند، روز کوتاه و روز خنثی و از نظر زمان گلدهی نیز به سه گروه زیر تقسیم می‌شوند:

ارقام بهاره: گیاهانی روز کوتاه هستند که سالی یکبار گل و میوه می‌دهند. روزهای کوتاه مدت و دماهای پایین سبب گل‌انگیزی می‌شود. روزهای بلند و دماهای بالا سبب تولید ساقه رونده می‌شود.

ارقام همیشه بارده و چهار فصل: گیاهانی روز خنثی و یا روز خنثی اختیاری هستند که در طول سال، رشد نموده و محصول تولید می‌کنند. گل انگیزی این ارقام تحت هر طول روزی انجام می‌شود و چنانچه دما مناسب باشدتولید گل و میوه در طول فصل بهار، تابستان و اوایل پاییز ادامه می‌یابد.ارقام پاییزه که روز بلند هستند به ندرت در کشت‌های تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

خاک مناسب کشت توت فرنگی:

توت فرنگي گياهي است كه در خاك‌هاي مختلف نسبتاٌ سازگار است با اين وجود خاك‌هاي عميق نرم با بافت شني رسي را ترجيح مي‌دهد. بهترین خاک از نظر بافت برای رشد توت فرنگی خاک‌های لومی شنی، شنی یا شنی رسی که زهکشی و تهویه خوب دارند می‌باشد. پی-اچ مناسب براي توت فرنگي 5/5 تا 5/6 است،بنابراین در شرایطی که خاک یکی از حالت‌های زیر را داشته باشد باید پیش از کاشت توت فرنگی نسبت به اصلاح آن اقدام کرد:

• اسیدی بودن خاک

راه حل: استفاده از آهک.

• قلیایی بودن خاک و اثرات جانبی آن مانند کمبود برخی عناصر مانند آهن و فسفر به دلیل غیرقابل جذب بودن برای گیاه در اسیدیته بالا

راه حل: استفاده از ترکیبات گوگرد‌دار برای کاهش اسیدیته خاک، استفاده از هیومیک اسید آتیس برای کاهش اسیدیته و افزودن مواد آلی به طور همزمان.

• وجود لایه‌های سخت با نفوذپذیری کم و محدودکننده ریشه و تنفس گیاه

راه حل: شکستن لایه‌های سخت با زیرشکن در مرور زمان، اضافه کردن مواد آلی برای اصلاح خاک واستفاده از هیومیک اسید آتیس برای بهبود ساختمان خاک.

• کمبود مواد آلی و هوموس

راه حل: استفاده از مواد آلی مانند بقایای گیاهی و کود دامی واستفاده از هیومیک اسید آتیس.

• شنی و سبک بودن خاک‌ها و پایین بودن ظرفیت تبادلی آن‌ها در نتیجه حاصلخیزی پایین خاک

راه حل: استفاده از مواد آلی واستفاده از هیومیک اسید آتیس.

• کمبود عناصر غذایی

راه حل: استفاده از کودهای آتیس با توجه به توصیه‌های انجام شده بر اساس موجودی، بافت، (C ظرفیت تبادل کاتیونی (CEC)، فراهمی عناصر غذایی در خاک، ویژگی‌های آب و هوایی منطقه مورد نظر و رقم کشت شده و نیازهای آن.

علاوه بر مدیریت صحیح تغذیه‌ای توت فرنگی، برای اطمینان از تولید گیاهان سالم و رسیدن به بالاترین عملکرد چندین دستورالعمل دیگر را نیز باید رعایت کرد:

• توت فرنگی در مناطقی که حداقل ۶ ساعت آفتاب کامل داشته باشد و در خاک با زهکش خوب کاشته شود.
• توت فرنگی در خاک‌های غنی و حاصلخیز که حاوی مقادیر زیادی کربن آلی است، رشد بهتری دارد.
• بعد از استقرار بوته‌های توت فرنگیدر خاک، آبیاری منظم آن‌ها بسیار مهم است. توت فرنگی از خاک همیشه مرطوب بیزار است اما خشکی را هم تحمل نمی‌کند. پس باید با برنامه منظم آبیاری شود تا سعی شود رطوبت محیط کشت آن در حدود ظرفیت زراعی باشد.
• اطراف بوته توت فرنگی باید همیشه عاری از علف‌های هرز باشد و گیاه را از در معرض قرارگیری آفات و بیماری‌ها محافظت کرد. استفاده از مالچ در زیر برگ های گیاهان و در سطح خاک از پاشیدن آب بر روی خاک و سپس بازپخش آن بر روی شاخ و برگ و انتقال عوامل بیماریزای خاکزی جلوگیری می‌کند. شاخ و برگ‌های زرد و پوسیده شده نیز باید در اولین مشاهده از بوته جدا و از پای بوته حذف شوند.
• همچنین بهتر است به دلیل وجود آفات و بیماری‌های مشترک، توت فرنگی بعد از صیفی‌جات، سبزیجات و سیب زمینی در یک قطعه زمین کاشته نشود.

مواد غذایی مورد نیاز در توت فرنگی:

جدول شماره ۱: جذب و برداشت برخی عناصر غذایی توسط توت فرنگی در مزرعه و گلخانه , منبع:  La Malfa, 1992, and Haifa NutriNet

عواملی که برای کاربرد کارآمد کود در توت فرنگی باید در نظر گرفته شود:

• سیستم ریشه‌ای توت فرنگی نسبتا کم عمق است و ۷۰ درصد ریشه در ۱۰ سانتی متری بالایی خاک مستقر است و در گیاهان کشت شده بر روی مالچ نیز عمق نفوذ ریشه‌ها کمتر است.
• عملکرد توت فرنگی در EC خاک بالاتر از ۲ و شوری آب ، کاهش چشمگیری خواهد داشت.
• تمایز جوانه‌های گل که تعیین کننده عملکرد هستند به ذخایر مواد غذایی گیاه وابسته است و در مراحل اولیه رشد گیاه اتفاق می‌افتد.
• حداکثر جذب مواد غذایی در توت فرنگی در زمان گلدهی است.

^۱ موارد مشخص شده با رنگ قهوه‌ای نشان دهنده توصیه بر مصرف خاکی و کودآبیاری است.

۲ موارد مشخص شده با رنگ سبز نشان دهنده توصیه بر مصرف محلولپاشی است.